Sztuka grecka miała ogromny wpływ na kulturę europejską i była źródłem inspiracji dla wielu późniejszych epok artystycznych. Jej wpływy można dostrzec w rzymskiej sztuce, renesansie i wielu innych okresach historycznych. Architektura, rzeźba i malarstwo tego czasu są nadal obiektem zainteresowania i podziwu współczesnych badaczy sztuki i historyków. Jest ona podzielona na trzy najważniejsze okresy.
Źródło: Wikipedia
Pamiętaj, że każdy okres sztuki greckiej dążył do pokazania ideału piękna, idealnie wyrzeźbionego ciała i doskonałych proporcji. W sztuce bardzo często postaci są nagie lub szaty przylegają w taki sposób, żeby jak najlepiej ukazać to piękne ciało (nazywamy to stylem mokrych szat).
Zachęcam także do zapoznania się z pierwszym artykułem z serii Korki z HISZu - "Prehistoria"!
Okres Archaiczny (700–480 p.n.e.)
To okres malarstwa czarno i czerwonofigurowego. Oprócz ceramiki ważna dla tego okresu jest rzeźba przedstawiająca kurosów i kory. Kuros, to posąg stojącego młodzieńca, przedstawienie zwycięzcy igrzysk sportowych. Postać kurosa przedstawiano frontalnie, z szerokimi barkami i wąskimi biodrami, z jedną nogą, przeważnie lewą, wysuniętą do przodu, rękoma opuszczonymi wzdłuż torsu, o dłoniach zwiniętych w pięść, rzadziej złożonych płasko na biodrach. Zaś postać kory to przedstawienie stojącej ubranej kobiety z jedną wyprostowaną ręką wzdłuż torsu i drugą przystawioną do piersi.
Źródło: GabrysiakArt.eu
W architekturze kształtuje się plan i układ świątyni greckiej i różne jej typy. Są to: templum in antis, prostylos, amfiprostylos, dipteros, peripteros, pseudodipteros, monopteros i tolos. To również czas pierwszych porządków architektonicznych: porządku doryckiego, jońskiego i korynckiego.
Okres klasyczny (480–323 p.n.e.)
To okres większego rozwoju sztuki greckiej. W tym czasie czołowe miejsce zajmuje Fidiasz razem ze swoim dziełem Atena Partneson, która była przeznaczona do świątyni tej właśnie bogini na Akropolu. Innymi ważnymi architektami byli Myron – zafascynowany ruchem ciała i jego muskulaturą tworzy “Dyskobol”. Poliklet opracowuje kanon rzeźby greckiej i tworzy je w kontrapoście, czyli zasada kompozycji polegająca na ustawieniu postaci ludzkiej tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze i na zrównoważeniu jej lekkim wygięciem tułowia i ramienia w stronę odwrotną; pozbawia to rzeźbę frontalności i uwypukla, np. mięśnie.
Źródło: Wikipedia
Ostatnim ważnym rzeźbiarzem do matury z hiszu jest Praksyteles, który tworzy przedstawienie venus pudica, czyli tak zwanej Wenus wstydliwej, jest to pierwszy akt kobiecy.
Okres hellenistyczny (323–31 p.n.e.)
Po śmierci Aleksandra Wielkiego sztuka hellenistyczna rozwijała się w nowym świetle. Rzeźba portretowa została przyjęta jako nowe znaczenie, bardziej szczegółowe pojęcie postaci. Przedstawienia są pełne emocji, patosu i szczegółowości. Artyści z wielką precyzją zaznaczają zmarszczki, bruzdy na twarzy. Poszerza się tematyka oraz pojawia się coraz więcej kompozycji wielofiguralnych, czyli przedstawień z więcej niż dwoma postaciami. Są one często ułożone w kompozycji piramidalnej, czyli takiej, w której postaci układają się w kształt trójkąta/ kształt piramidy. Takim przykładem jest rzeźba Grupa Laokoona z około II-I w. p.n.e., która obecnie przebywa w Muzeum Watykańskim w Rzymie.
Źródło: Wikipedia
Oprócz rzeźby greckiej to czasy powstawania teatrów, gimnazjonów, odeonów, lesche oraz buleuterionów.
Przed maturą z historii sztuki warto powtórzyć panteon bogów greckich oraz ich atrybuty, z którymi się pojawiali. To również dobry moment na sięgnięcie po książkę Jana Parandowskiego “Mity greckie”.
Sztuka grecka to nie tylko pod pojęcie estetyczne, ale także kształtowanie społeczeństwa i filozoficznych wartości. Jej dziedzictwo przetrwało wieki, nadal fascynuje artystów i badaczy sztuki na całym świecie, którzy czerpią z jej ideałów.
Jeśli chciałbyś uczestniczyć w regularnych zajęciach z Historii Sztuki, oferujemy taki kurs w ramach Wolnych Pracowni! Zajęcia te są darmowe dla naszych kursantów.