Zapewne wielu z was spotkało się z tym problemem w trakcie swojej artystycznej przygody, pojawia się on w 99% przypadkach prac. Omówimy go na przykładach prac rysunkowych i rozróżnimy wszystkie możliwe typy. Temat ten możesz zaaplikować w dowolnej rysowanej pracy, a w niektórych nawet może okazać się on kluczowy dla końcowego efektu.
Tło: Architektura
W rysunkach przedstawiających architekturę często zmagamy się z pustym polem nieba na kartce. Taki podział kartki na dokładnie wyrysowane budynki i pozostawioną bez dodatkowych elementów przestrzeń ponad nimi jest praktyką powszechnie stosowaną. W wielu pracach wygląda to dobrze i nie wymaga niczego dodatkowego.
Jeśli jednak praca zdaje się być niekompletna, puste obszary możemy łatwo wypełnić:
1. Linie konstrukcyjne
Jest to najprostszy sposób na uzyskanie dodatkowych kresek. Jeśli tematem twojej jest budynek z wyraźną dominantą wysokościową np. wieżą, łatwo bardzo przeciągnąć jego linie konstrukcyjne biegnące do horyzontu. Dodatkowo pokazuje to znajomość zasad perspektywy.
Pamiętaj! Konstrukcji nigdy za wiele! Linie konstrukcyjne zawsze działają na twoją korzyść (o ile są poprawnie i delikatnie wyrysowane). Pokazują twoją wiedzę, niwelują prawdopodobieństwo błędów w rysunku, nadają trójwymiarowości i pomagają w naturalny sposób zapełnić pustki w rysunku.
2. Zieleń
Zieleń czyni cuda! Pamiętaj o niej zawsze, gdy rysujesz ujęcie pełne roślinności. Delikatnie narysowana dodatkowo sygnalizuje lokalizacje rysowanego obiektu i pozwala na szybkie i efektowne uzupełnienie wolnej przestrzeni. Użyj jej do podbicia najważniejszych elementów w węźle oraz wybicia elementów pierwszego planu.
3. Niebo
Bardzo delikatny temat. Postaraj się unikać wyrysowywania dokładnie chmur oraz zaznaczania nieba ciemna plamą (chyba, że klimat pracy tego wymaga). W zamian możesz delikatni zaznaczyć chmury w węźle, używając pionowych kresek.
Uwaga! W klasycznym rysunku ołówkiem/cienkopisem rysowanie chmur może okazać się trudne, szczególnie na początku. Jeśli nie czujesz się jeszcze na siłach, żeby zmierzyć się z tym tematem, polecamy przećwiczyć go najpierw osobno w szkicowniku, a później nanieść na właściwą pracę.
Tło: Wnętrza
Rysując wnętrza jako zamknięte bryły mamy do czynienia z innym rodzajem tła niż w przypadku otwartych przestrzeni. Tłem stają się ściany, dalsze plany wielkich wnętrz czy korytarze. W takim przypadku staraj się zawsze wyrysować jak najwięcej konstrukcji na wszystkich widzianych planach, odpowiednio natężając kreski w zależności od odległości rysowanych elementów. Ściany możesz pozostawić puste (nawet jeśli w rzeczywistości posiadają jakiś kolor) lub lekko zakreślić je w obrębie węzła w podobny sposób do ostatniego przykładu z Architektury.
Tło: Martwa natura
Przy temacie Martwej Natury polecaliśmy użycie kawałków materiałów czy szali (tzw. draperii) jako elementu składowego kompozycji. Sprawdza się on doskonale również jako tło dla rysowanych przedmiotów. Wyraźnie odcina temat rysunku od jego otoczenia, np. pokoju czy pracowni, jednocześnie wprowadzając interesujący element, z którym warto się zmierzyć.
Porada: Nie zapominaj o węźle! Cienie na draperii mają sią pojawić tylko w jego obrębie, a w pozostałych częściach mogą pozostać niedopowiedziane.
Tło: Studium jednego tematu
Przy pracy nad jednym obiektem czy jedną postacią, często zapominamy o wyrysowaniu tła. W tym wypadku nie musi ono być tylko ścianą czy niebem, ale również dalszymi planami pomieszczenia czy ujęcia miejskiego. Oto kilka powodów, dla których powinniśmy o nim zawsze pamiętać:
- Tło pozwala na osadzenie tematu w przestrzeni, ukazanie kontekstu oraz cieni rzuconych.
- Pozwala oddać skalę przedmiotów, jeśli w tle znajdują się inne elementy.
- Zapewnia ukazanie planów, dzięki czemu możemy jeszcze bardziej podkreślić, że tematem pracy jest konkretny obiekt.
1. Dalsze plany i kontekst
W rysunkach figur geometrycznych często dodaje się abstrakcyjne tło, aby osadzić je w przestrzeni oraz nie pozostawiać kartki pustej. Wystarczy prosta pozioma kreska za bryłami i delikatny cień w węźle, aby zaznaczyć płaszczyzny pionową i poziomą.
W studium postaci tło jest niezwykle ważne. Pomaga podkreślić węzeł, skalę i dokładniej przekazuje tematykę w jakiej dana postać się znajduje. Może nim być proste wyrysowanie dalszych planów lub nadanie abstrakcyjnych płaszczyzn znajdujących się za rysowaną postacią.
2. Podbicie plamą
Jeśli chcesz dodatkowo uwypuklić znaczenie obiektu, nad którym pracujesz lub podbić kontrastem elementy w węźle, zamiast wyrysowywania tła możesz zastosować prosty sposób podbicia plamą. Delikatnym szrafem, w wybranym miejscu, stawiamy plamę o miękkim kształcie, płynnie rozchodzącą się w coraz jaśniejsze tony. Najłatwiej jest ją osiągnąć wykonując półkolisty, swobodny ruch nadgarstkiem.
Pamiętaj! Do tej metody używaj bardzo miękkiego ołówka oraz miej na uwadze, że plama ma tylko pomóc w ,,wybiciu” najważniejszych elementów, a nie zakryć pustą część kartki.
Odradzamy łączenie tej metody z pozostałymi, plama wygląda najlepiej, gdy przechodzi płynnie w czysty papier.
Tło: Interesujące rozwiązania
Co powiesz na kolejne eksperymenty? Puste tło można ująć jako atut pracy i wykorzystać w sposób, który wyróżni ją na tle innych. Tutaj metod i technik jest wiele, od kolorowych po częściowe, równomierne pokrycie kartki.
Abstrakcyjne tło pomaga zaznaczyć najważniejsze elementy pracy. Nadaje ono nowego charakteru pracy. Oto kilka przykładów:
